ACTA FAC MED NAISS 2025;42(2):256-264

Originalni rad

UDC: 616‑006.36-053.2(55)
DOI: 10.5937/afmnai42-50709    
                                          

Rabdomiosarkom kod dece praćen u petogodišnjem periodu u Onkološkoj jedinici Pedijatrijske nastavne bolnice

Abbas Oweid Olewi^1,4, Manaf Muwafak Ahmed^2,4, Nameer Mahdi Salih^3,4, Zaid Al-Attar¹

¹Univerzitet u Bagdadu, Medicinski fakultet Al-Kindy, Bagdad, Irak
²Bolnica Al-Mahmodia, Bagdad, Irak
³Centar za dijabetes i endokrinologiju Al-Kindy, Bagdad, Irak
⁴Pedijatrijska nastavna bolnica, Medicinski centar, Bagdad, Irak

 SAŽETAK

Uvod/Cilj. Rabdomiosarkom (engl. rhabdomyosarcoma – RMS) predstavlja najćešći sarkom mekih tkiva u pedijatrijskoj populaciji i kod adolescenata. Dostupni su ograničeni podaci o karakteristikama RMS-a u pedijatrijskoj populaciji Iraka. Cilj ove studije bio je da se ispitaju klinički i histološki aspekti RMS-a kod dece u Iraku, sa posebnim osvrtom na odgovor na terapiju, prognozu i stopu preživljavanja.
Metode. Sprovedena je retrospektivna kohortna studija u Onkološkoj jedinici Pedijatrijske nastavne bolnice pri Medicinskom centru u Bagdadu u Iraku. U studiju su uključeni bolesnici sa novodijagnostikovanim RMS-om koji su primali terapiju u periodu od 1. januara 2015. do 31. decembra 2019. godine. Bolesnici su praćeni od trenutka uspostavljanja dijagnoze do 1. oktobra 2020. godine.
Rezultati. U studiju je uključeno ukupno 59 bolesnika prosečne starosti 3,5 godina (raspon od jedna godine do 12 godina); odnos muškog i ženskog pola bio je 3,2 : 1. Najćešća klinička manifestacija RMS-a bila je urinarna retencija, koja se javila kod 15 (25,4%) bolesnika, a potom proptoza koja se javila kod 14 (23,7%) bolesnika. Najčešće zahvaćene regije bile su regije glave i vrata, kod 23 (39%) bolesnika, potom regija trupa utvrđena kod 17 (28,8%) bolesnika, dok je zahvaćenost urogenitalnog trakta bila utvrđena kod 15 (25,4%) bolesnika. Alveolarni tip RMS-a dijagnostikovan je kod 11 (18,7%) bolesnika, dok je embrionalni tip bio prisutan kod 42 (71,3%) bolesnika. Ostale histološke varijante zabeležene su kod 6 (9,7%) bolesnika. Od 49 bolesnika uključenih u procenu prognoze, kod 18 (36,7%) bolesnika zabeležen je kompletan odgovor na terapiju, dok je 20 (40,8%) preminulo, a 11 bolesnika prekinulo terapiju. Prosečno vreme do recidiva bolesti iznosilo je 21,3 meseca uz stopu recidiva od 7%. Ukupna stopa preživljavanja iznosila je 36,7%, sa prosečnim preživljenjem od 14,1 meseca.
Zaključak. Rabdomiosarkom kod dece u Iraku prvenstveno se javlja kod muške dece. Uočeno je značajno kašnjenje u dijagnostici bolesti od trenutka pojave simptoma. Visoka stopa uznapredovalih stadijuma bolesti može se dovesti u vezu sa odustajanjem bolesnika od terapije. Niska stopa preživljavanja osoba bez simptoma bolesti rezultat je faktora koji su ometali efikasnost terapije.

 Ključne reči: rabdomiosarkom, praćenje, pedijatrija, Irak