PRENATALNA SUMNJA, POSTNATALNA DIJAGNOZA URINARNIH ANOMALIJA

    Urinarne anomalije čine 20% svih kongenitalnih anomalija. Prenatalna ultrazvučna kontrola fetusa nakon 16. nedelje gestacije može otkriti promene parenhima, dilataciju pijelokaliksnog sistema i izmene u punoći bešike. Svaka prenatalna dilatacija pijelona veća od 4 mm pre 33. nedelje gestacije i 7 mm kasnije zahteva ozbiljnije ispitivanje i od većih postnatalno otkrivenih dilatacija. Kod sve novorođene dece sa sumnjom ginekologa na izmenu oblika ili strukture bubrega rađena je kompletna urografska obrada u prvim nedeljama života. U poslednje 2 godine praćeno je 25-oro novorođenčadi sa prenatalnom sumnjom na urinarnu anomaliju. Među njima je u petoro (20%) otkrivena multicistična displazija, u troje valvula zadnje uretre (12%). Od 16-oro dece sa dilatacijom pijelokaliksnog sistema (PK) nađena je ureterocela u dvoje, stenoza ureteropelvičnog (UP) vrata u 6-oro, a refluks III-IV stepena u 8-oro. U drugoj grupi novorođene dece koja je u istom periodu bila pod kontrolom zbog postnatalno otkrivene dilatacije pijelokaliksa (20), tokom godišnjeg praćenja u 50% dolazi do spontane redukcije promene, a kod ostalih je otkriven refluks (25%) i ureteropijelična stenoza (25%). Prenatalno otkrivena dilatacija PK sistema zahteva ozbiljniji dijagnostički pristup od promene istog intenziteta otkrivene u prvoj nedelji života. Dilatacije PK sistema u prvim postnatalnim danima u uslovima sterilnog urina ima spontanu regresiju u polovini broja praćene dece. Acta Medica Medianae 2005; 44(1):55-58.

    Ključne reči: urinarne anomalije, prenatalna sumnja, postnatalna dijagnoza